Nýtt vín má ikki fara í gamlar skinnsekkir. Tað visti ein og hvør víngarðsmaður á Jesusar døgum. Skinnsekkir vóru gjørdir úr oksa- ella geitaskinni og eftir drúgva nýtslu turkaðust teir upp og kláraðu ikki at halda nýggjum víni, sum enn fermenteraðist og búnaðist. Úrslitið varð, at bæði skinnsekkirnir og nýggja víni fóru fyri skeyti. Tí skuldi nýtt vín í nýggjar skinnsekkir.

Hetta er líknilsið, sum Jesus nýtir um seg sjálvan í Lukas 5:37-39. Hann sigur við fordómsfullu jødarnar, at eingin samanrenning er millum gamlan siðbundnan jødadóm og nýggja frælsisevangeliið, sum hann boðar. Jesus sigur tað sama við okkum í dag. Hann fer ongantíð at laga seg eftir okkara fordómum, persónligu meiningum, kirkjuligum tradisjónum, samkomuformum ella religiøsu siðvenjum. Hann kemur altíð við einum frískum frælsisvindi av nýggjum avbjóðingum og møguleikum, og einki menniskjasmíðað kervi kemur nakrantíð at rúma honum. Ikki fyrr enn vit sjálvi eru opin fyri at rúma honum, kann nakar møguleiki vera fyri at njóta smakkin av góða víninum, ið hann ynskir at oysa inn í lív okkara.