Hugsa tær, at tú fekk óvæntaðar gestir seint eitt kvøldi, men átti einki breyð at seta á borðið. Tað einasta at gera var at leita til grannan, banka á dyrnar og biðja hann lána tær breyð. Men hugsa tær, at grannin segði nei og bað teg sleppa tær burtur!
Í líknilsinum í Lukas 11:5-10 sigur Jesus, at hetta var óhugsandi í jødiskari mentan! Sjálvsagt fór grannin upp og gav honum breyð. Tí tá ein gestur kom á vitjan, var hann gestur í øllum grannalagnum. Og ein, sum ikki vísti gestablídni, voldi bæði sær sjálvum og grannalagnum skomm. Og tað vildi eingin hava sitandi á sær.
Jesus sigur: Hugsa tær, at tú fer til Gud og biður um hjálp til at signa onnur, og hann so bað teg sleppa tær burtur! Tað er óhugsandi! Tí sigur Jesus: Bið, leita, og banka! Lat Gud kenna tínar tørvir, leita tær vísdóm frá honum og kom inn í inniligt samfelag við hann. Halt á við at gera tað! Ikki sum ein, ið troyttar Gud. Men sum ein, ið veit, at Gud fer at svara og geva tær sítt besta - fyri síns egna navns skuld!
